bahtımda hüzün vardı

“..bana mutluluðun resmini çizebilir misin” demiþ þair
ya sen; duyguyu resmedebilir misin bana
yâni sükutu,
sabrý,
özlemi,
yutkunuþlarý,
ya derbeder savruluþlarý…?

duygular bilirim dipsiz sükûtlarda mahsur,
cinnet labirentlerinde kendini arayan,
duygular bilirim;
kývranýr dudaklarda
ve duygular; sessiz birer çýðlýktýrlar
iniltisi kâinatý dolduran…

duygular bilirim; melül, mahzun akýp gider kendi içine
maskeleri tebessüm,
hücrelerinde feveran,
duygular bilirim;
direnirken dað gibi hýrçýn dalgalara
yürek sýðlýklarýnda boðulan…

duygular bilirim; baldýran zehri tadýnda
içilir yine de kýzýlcýk þerbeti niyetine
duygular bilirim; yüzlerde bahar
özlerde çöl yangýný
sakýnýrlar dudaklardan nefeslerini
güller tutuþmasýn diye…

bilsen; ne geceler kundakladým sýzýlarýmý sarýp
bir muþtu dilendim saman yolundan
hilalde kaþýn
yýldýzlarda gözlerin
dolunayda yüzün vardý
her sabaha umutlar baðlasam da dua gibi
bahtýmda hüzün vardý…

iþte yine kapýndayým; yorgun, kýrýk dökük, derbeder
bu kaçýncý yazgýdýr ellerinde sýnandýðým!
dönüp bir baksan gönül aynama
gurbet neymiþ,
özlem ne,
nasýl sallanýrmýþ insan bir zülfün tellerinde,
bir sitemin hârýnda nasýl solarmýþ?
anlatýverir sana…

Sosyal Medyada Paylaşın: