býrak kadýn doðduðum yere beni
býrak ilk anda ölemediðim yere
ve gelen her sesi sustur duymadan
haram etme gökyüzüne topraðýma yere beni...
dikme gözlerini düþüþlerime
çýkarma sakýn düþtüðüm yerden de
ben hep içlerinde en derinlerde
çocuk gibi davranma küsüþlerime...
emanet alýntý musalla kefen
metanet çalýntý musallat beden
açma o yüzünü en son perdeden
yerin en dibine indirme ben...
ellerim acýyor feryad elimde
küllerim kaçýyor ziyadesinden
býrak kadýn beni yandýðým yere
arz ve arþýn doruk mahreminden...
aþk ve asrým donuk kahredeninden
zemheriyim ben bir þarap mahseninden
yýllandýðým yere git býrak beni
ben adilik gördüm þaheserinden
tiksindim sýyrýldým bile kendimden
kullandýðýn kalbe at býrak beni...
kuraklýðýn susuzluða peþkeþ çektiði
firaklarýn inadýna serkeþ ettiði
kalýpsýzlarýn kasýp kavurduðu
çýraklýðýn ustalýðý ezip geçtiði
kasýklarýn kalplerle yer deðiþtiði
o piç baþlangýçlarda deðil
býrak beni kadýn
hiç baþlangýcýnda...
can-i
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.