Þehiri kanýksamýþ serçeler vardý. Bir hüzünlü aralýða belki hapsolmuþtular.
Kalmak isteyen yüreklerin ince teline dokunan ve yormadan okunan kýsa ve durgun þiirler gibi kýzýl, eski yeþil yapraklar, dile gelmemiþ duygularý anlatýrcasýna düþüyor topraða.
Garip bir aðýdý cývýldýyor serçeler, günden çalan akþamý karþýlarken.
Ama nedense, hiçbir hüzün engel olamýyor, sonbaharý sevmeye...
Sosyal Medyada Paylaşın:
ali peltek Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.