HANÇERLİ ŞİİR

Uykunun ölüp,
gecenin
donduðu vakitler,
þüphenin Þubat’ý
yediði gibi,
yakýþtýysa mermere
soðuk,
merhamet;
çirkindir artýk...

Kýsa kalýr
aradýðýn çareler;
uzayýp giden sonsuzda...
Ve,
aç bir sýrtlandýr,
iyi niyet çukurunda vicdan...

Ýþte bu dem;
lodosu vesikalayanlar,
çiçeði çöle gönderip,
ceylaný suya çaðýrýr...


Þiirin eline,
hançer vererek...
Sosyal Medyada Paylaşın: