Tadımız bozulmasın

Eskiden ölüp giden insanlarýn kanatlandýðýný sanýrdým,
Bulutlarýn üzerinde yaþadýklarýný,
Oradan bize baktýklarýný,
Yaðmur yaðdýðýnda ise,
Aslýnda onlarýn aðladýklarýný,
Þimþek çaktýðýnda bize kýzdýklarýný sanýrdým.

Hayal gücüm bir delinin kine yakýndý,
Keþke annem babam yaþlan masaydý,
Hep genç kalsalardý,
Ve ben çocuk olsaydým,
Beni salýncakta sallandýr salardý,
Çünkü bazýlarýnýn ebeveynleri uðurlandý.

Düþünüyorum da ne hayallerim vardý,
Kader iþte tek bir sýnavda sarsýldý,
Hoca bütünlemeye bile býrakmadý.
Akrep ve yelkovan buluþtuðunda,
Her þey hiçbir þeydi ne varsa silinmiþti,
Týpký umutlarým ve geçmiþe býraktýklarým gibi.

Evet þimdi hatýrladým,
Çocukluðumun mutlu anlarýný ama çok azdý hatýrladýklarým,
Hep aklýmda kalanlar kýrdýðým potlarým,
Ve beni utandýran aptallýklarým.
Sevip de açýlamadýðým aþklarým,
Platonik dünyamýn kapýlarýný kilitli býrakmalýydým.

Hayat bir gazoz þiþesi farzý misal,
Kapaðý açýldý mý ?
Gazý kaçtý mý?
Tadýmýz bozuluyor,
Tadýmýz bozulmasýn.....


Vagif Seyyah Hüseynov


Sosyal Medyada Paylaşın: