Baba

ekmeði aþý getiren
barýnaðýmýzýn tek hamisi idin
esince üþüten, gürleyince titreten
bir anýt gibi dik duruþunla bize verdiðin güven
yýllar sanma aldý;baba
bu evlat kalan tozuna kurban
o kadar ihtiyacým var ki sana
esince donmaya, gürleyince yýkýlmaya, razýyým
hadi gel o eski haline

babacým gelemez’sin demi?
biliyorum !
allah’ýn bize bahþettiði beden’de bir gün mutlaka
mum misali eriyip akacak toprak olan ilk hale
o yüksek iman ve tevekkül halidir sendeki
bu günlere hazýrlamýþsýn kendini
yaþýyorsun bak amansýz o hali
yine vakur yine dimdik yine kendi haline


nihayetlenirken mumun saçtýðý ýþýk topu
geri’ye; kalan’sa
karanlýk ve duvara sinen deðil mi egzotik koku
oysa sen babacým öylemi?
himayesine hükmeden, galip komutan rahatlýðýnda
sinmiþ mis bir amber’sin
kýrýlan cesaret’imde, aldýðým nefeste, yediðim ekmekte, dimaðda
yetiþiyorsun imdada
sensör hýzýnda

yaþýný belli etse de çýnar yapraðýný dökmez;
dikenlidir sevip derilmez
kokusunun rayihasý bilinmez
gýdadýr kýþ boyu,
kuru dallara ölüm bu yüzden gelmez
Ýþte
sende o çýnar ali cenap lýðý var baba
hep verdin,bize herkese
gençlikte alabilseydik rayihaný keþke
sen affetsen de soracaðým kendime
nefes aldýðým sürece uhdedir içimde
bu en kýymetli varlýða
yapamadýðým görev var’mý diye

Mustafa Yilmaz (sertesenyel)
21.06.2015/Ankara
Sosyal Medyada Paylaşın: