Gülmektir yaşamak

gülmemiþ sen,
deme ben yaþadým.
sahte yapmacýk gülenler var ya,
kendileri ne dir, attýklarý çalým.

gülerek karþýlamak varken hayatý
ibrettir doða; alabilirsen anlatýlaný

sarmaþýðýn!
o mis kokusunun ruha saldýðý rayiha
kývrým kývrým süzülüp akarken sinir uçlarýna
deðil midir davet beyinden yayýlan tüm vücuda
gözler temaþa da,
bir kökten binlerce dalýn o þaheser örgü halini
bir el gibi kavra lar býrakmaz sarar her yeri
çýplak bir yamaç, bahçe duvarýnýn demiri,
bazen odamýn penceresine kadar uzanan dalý
buse kondurur, uzatýrsan yanaða temasý
birlikte yükselir, tepe en zirveye
ve hiç yýkýlmaz, biri kesmezse

deðil mi insanoðlu!
neden almayýz yaþama dair bu örneði
bir kere sevdin mi senden aþaðý da kini
neden kollar sarmaz herkesi
niceleri var ki ekmeði olur gülümsemen
belkide! ilacý
oysa; somurtmak deðil mi?
Ýnsaný en yakýcý

gülümse ki !!
denk gelsin garip gureba ya
gururludur taþ basar el açmaz dumura
sevginin önünde olmasýn, egolarýmýz duba
örnek mi iþte doða!
birlikte yükseliyor kökü dalý yapraðý zirveye
aç kollarýný kenetlensin yürekler o dal gibi evrene
sevgi tohumu atsýn
insanlýk bunu beklemede

gülmektir yaþamak
sar hayatý sarmaþýk gibi
allahým nelerle uðraþýyor doða
bir de deriz bitki


Mustafa Yýlmaz (sertesenyel)
Aralýk/2015

Sosyal Medyada Paylaşın: