Yine mutlu bir yüz gördüm. Gözlerim doldu. Görür görmez kýrýldý, burnumun direði Belki mutluluðu tanýmadýðýmdan, belki sevindiðimden Gözlerimden yaþlar döktüm.
Baba dedi, sarýldý ellerine babasýnýn Öptü, öptü Yýllardýr hiç görmemiþ gibi Ve! Sevincinden, kýpýr, kýpýr etti yüreði Verdi, babasýna hediyesini.
Mutluluktan uçuyordu baba Oðlum dedi sarýldý ona öptü doyamadý Sonra, tekrar, tekrar Öptü.. Ve onu yüzlerine, býyýklarýný sürte, sürte Kokladý gül koklar gibi.
Ben o mutluk karþýsýnda heyecanlandým Gözlerim doldu baktým Onlara gözyaþlarýmý göstermedim sakladým amma Yine de duramadým Bir kenara çekildim, gizli, gizli aðladým.
24 Haziran 2015-06-24 Ahmet Yüksel Þanlý er
Sosyal Medyada Paylaşın:
a.yüksel şanlıer Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.