Gecenin zifirini yýrtýp
Kýzýl bir þafakla geldin
Gülen çehrene güneþi iliþtirdin
Ne zaman gözlerine dokunsam alev aldý içimi
iþte o an;
Utandým yaþamýþlýðýmdan
Utandým yaþlanmýþlýðýmdan
Bir bilsen!
Ömrüm kadar býçak izi sýrtýmda
Ölüm dansýnda, semah dönen kelebekler
Kirpik diplerime düþünce
Kum taneleri dolardý gözlerime
Yaz gününde bile karým hiç eksilmezdi
Ýçime kar yaðýp dururdu
Avuçlarýma düþen çýðlarla üþürdüm
Her gecenin koynunda
Þafaðý uzak bilirdim
Ki:
Gülüþünde þafaðý gördüm
Utandým üþümüþlüðümden
Utandým etrafýmý saran uçurumdan
Utandým boþa akýp giden zamandan
Seninle etrafýmý saran soðuk duvarlar yýkýldý
Dört mevsimi bahar bildim
Bakýþlarýma temmuz indi
Yüreðim ýsýndý
Ýçimde ki karlar eridi
Yüzüne her baktýðýmda, yüreðim kanatlandý
Utandým boþa yaþamýþlýðýmdan
Utandým yalnýzlýðýmdan
Sonra:
Gölgende kalan, güneþi gördüm
Utandým her þeyden
Utandým boþa harcanýp giden ömürden
Utandým yaþamýþlýðýmdan...
ASMEROZ-62
---Gülþen Polat---
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.