Mevsimsiz Haziran
kýrmýzý gagalý küçük kuþ öldü
yaðmur yaðýyor ardýndan
buðulu camlara
bir cadý su kaynatýyor kazanlarda
yere sarkan dudaklarýnda ah var upuzun
sevmek fiilini çekiyor içinden sýra sýra daðlar
ve iç çekiyor uzun uzun yollar hasretle
acýnýn türlü halini zerk ediyor topraða mezarlýklar
unutuyor tanrý, toprak anaydý...
biliyor musun?
þu anda, þimdi
sesin geçsin istiyorum sesimden titreyerek
ve dilimi yaksýn dilinin yalýmý
Haziran hiç bu kadar mevsimsiz olmamýþtý
hiç bu kadar anlamsýz kalmamýþtý cümleler
ve hiç bu kadar...
kýrmýzý gagalý küçük kuþ öldü
duruyor bir kapta son yem ve suyu
üþüþtü baþýna böcekler ve sinekler
dilsiz bir aðýt plakta dönüp duran cýzýrdayarak
ilk defa þairliðimi vurasým var kalemimin tam ucundan
yakasým var tüm yazdýklarýmý
ilk defa bildiðim bütün kelimeler yetim
anlamsýz ne desem ne yazsam
bir þarký söyle bana
Içinde mavi olan
göðümü ve denizimi geri istiyorum
sesin geçsin sesimden titreyerek
ve dilimi yaksýn dilinin yalýmý
gel kurtar beni bu karanlýklardan
korkuyorum çok!
çok korkuyorum...
09:30/23.06.2015
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sevtap Kaya Nurgönül Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.