Mavi Yeşil
Çocuðunu ýsýtýyor güneþ
Yaðmur yýkarken Nisan’ý
Nede çok bekler kelebekler
Sýðdýrmak deli dolu yaþamý kýsa ömür’e
Oysa tavþankaný çaya sözüm var
Mavi gözlere karþý taht kurup gönlüne
Havalar yorgun dünden kalan
Dalgalar küs denizine gün yarýnsýzca
Yoksa nazar mýydý Mavi-Yeþile deðen?
Asla sanmam inanmam yahu
Belki de denizkýzlarýnýn oyudur
Güneþi hiçe sayýp tabiatý doyuran
Ve gözleri geçiyor üzerimden bir kýzýn
Sessiz bakýþlarý tutuk küs sesiyle
Deniz sandým kendimi birden
Üstünden içi boþ yolcu gemisi geçen
Sonra birikip taþýyorum kendimden
Okyanusça anakaralarý yutan
Afrika’da yalnýzlýðýna terk edilen Ýsa gibi
Kýrýlan çýðlýðýný sarýveriyor dünya
Ve ardýndan Beyoðlu-Taksim tramvayý gibi
Serenada çýkmýþ düþünceler
Sonra Nisan kamçýlýyor Ekimi aklýnca
Ve ansýzýn yaz emziriveriyor fukara çocuðunu
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.