Her gece
yüreklere
bir þiir ýrmaðý dökülür
bir mavi dize
Sevdalý bir ayýþýðý
dalgalarla boðuþur
kavuþamaz denize
Ay gidince
yýldýzlar da gider
öksüz kalýr limanlarda gemiler
bir sýzý düþer gedize
iner gökyüzü
damla
damla
dize
dize
Gün sendeler
gül
su
ateþ
ve kül
þiir olur dökülür kirpiðinde
kanadý kýrýk bir martýnýn
aðlama duygusuyla ýslanýr kýyýlar
Ay suskunlaþýr incinmiþ dalgalarda
hüzün veren eski anýlar gibi suskunlaþýr
ay ki, incinmiþ gecelerin yalnýz kalbi
altýn renkli denizlerde kederi bekler her gece
Ne zaman alýp baþýmý gitmek istesem
bir yaðmur damlasý düþer yüreðime
denizde dalga olurum
dalgada martý
açarým kanatlarýmý uçamam
Ne zaman alýp baþýmý gitmek istesem
ayrýlýklar vurur beni.
gözlerim ufuklara,
yüreðim hasretlere kelepçelenir.
dudaklarýmda kanayan þiirler
ve bozguna uðramýþ bir düþ bahçesi hüznü ile
hicran boylarýnda kalýr duygularým
Yel ne bilsin ki,
bir yapraðýn ürperiþinde yüreðim
sel ne bilsin ki,
kar yaðdýkça kýþ,
yaðmur yaðdýkça göz’üm…
ay ýþýðýyla yýkayýp ruhumu
sulara býraktýðýmý her gece sevgimi …
El ne bilsin ki,
sevgi soyundan olduðumu
kin kokan bir dünyada hüzünlendiðimi
kalbime koyup ay güzelliðini her gece
baðrýma basýp yalnýzlýðýmý
sarýlýp uyuduðumu incecik bir sýzýya…
Yolunu yitirmiþ yorgun bir gezgin gibi
hep yalnýzlýklara çýktý yolum, uçurumlara
göðsümde sakladýðým kýrýlgan düþlerle
aynalarýn küstüðü yerdeyim þimdi
ay’ýn üþüdüðü yerde
avuç avuç hüzün topluyor yüreðim
ah! nasýl güleyim ayýþýðým
sarýyýldýzým
nazlý kýzým
þimdi gam vaktidir
gam vakti…
Nuri Can