Vedalarýn ellerini tutmuþsun kurþun bakýþlarýnla Sazýmda aðlar iken naðmeler, el sallamýþsýn bana Her aþk önce yüreðinden vurulur, düþer topraða Kýyametimdir can evin, güller ek bu aþkýn hatýrýna
Çileyi saflara dizdim yokluðunda, dilimde hep adýn Çaðladým ýrmaklar gibi, sevdikçe seni göklere aðdým Bir damla suydun tenimde, asýrlarca sana susadým Aþkýn kýrýk bir kadehti, içtikçe sevdaný naralar attým
Karanlýk geceler sarsaydý ruhu, düþmezdi insan ateþe Kaç gece sensizliðe uyandým, gücendim doðan güneþe Gonca bir güldüm ben, ekildim özlemin ýrak çöllerine Bahar yellerinde de yok kokun, kýzgýným mevsimlere
Þimdi kýyýya vuran bir dal tenim, dizimde asýrlýk aðrýlar Aþk kelepçesinin izleri bilekte, yüreðimde hazin þarkýlar Can cananýný özler olmuþ, kâbusa döndü bütün rüyalar Gülüþlerin eski bir harman yeri, anýlarý öðütüyor atlar
Selahattin YETGÝN
Sosyal Medyada Paylaşın:
Selahattin YETGİN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.