BAŞLIKSIZ ŞİİR

BAÞLIKSIZ ÞÝÝR

Bu þiire baþlýk koymadým.
Koyamadým.
Kimi okuyanlar BAÞ þiir desinler,
Kimi okuyanlar ise BOÞ þiir desinler diye belki de…
Koymadým.
Çünkü, bu þiirin konusuna ben hiç doymadým,
Doyamadým.
Çünkü bu þiirin muhatabýna ben hiç kýymadým,
Kýyamadým.
Her nefes alýþýmda adýný,
O kadar çok andým ki saymadým,
Sayamadým.
Dert desem eðer ben buna,
Nasýl bir derttir ki, her an çekmek isterim.
Bir tohumdur sanki,
Tüm hücrelerime, tek tek ekmek isterim.
O olsun yeter ki,
Olmasa da yeter adý.
Adýný anarken bile ne su, ne ekmek isterim.
Bazen bir aðrýdýr, odak noktasýnda gönlümün,
Bazen bir çaðýdýr, gönlüne gönlümün.
Neyi neden ve kime deðil,
Nasýl ve niçin anlattýðýmdýr konu.
Bir ateþ topu gibi sanki,
Yanmasýyla kul da yapan, kül de..
Söz biter bazen,
Harfler ilan eder çaresizliklerini.
Mevlâna’nýn sözü gelince aklýma:
“ Anlamak istediði kadardýr anlattýðýn,
Gerisi BOÞ” DER.
Ben de;
O BAÞ ya, anlattýðým BOÞ olsa ne çýkar derim.
Baþa boþ olsa da, hoþa gider kederim.

Mustafa EROL
19.HAZÝRAN.2015


Sosyal Medyada Paylaşın: