sana ev yapýyorum denizden, duvarlarý dalgalý her yer mavi her yer inci. yakamozlara dokunuyorsun sevda þehvetiyle seviyorum sudaki seni, sokuluyorum koynuna ciðerlerimde nefesin dilimde adýn dolaþýyor tenimde daðýlýyor saçlarýn, fýrtýnalar kopuyor seviþmelerimizden.
sonra güneþ beni görmeden gidiyorum senden, þarkýnda son nakarat kadehinde son yudum oluyorum yalnýzlýðýma dönüyorum yeniden.
ne kadar garip her zaman ýssýz benim yolum! dün geceden koca þehrin sokaklarýnda kalan çöpler köpekler ve ben. haydi sen de uyu güzelim gözleri kapansýn Ýstanbul’un.
ö.n.
Sosyal Medyada Paylaşın:
ÖmerNazmi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.