benim gibi düþmeden, anlayamasýn beni, keskin bir jilet olmasý lazým hayatýnýn. her adýmýnda kýpkýrmýzý bir parçanýn düþmesi lazým, mutlu olduðun her yere, ve mutlu olduðunu sanmalýsýn. neden beni anlamalý mýsýn? hem mutlu olmalýsýn hem derin sularda nefes alamamalýsýn. ayrýca boðulurken seni neyin kurtardýðýný da bilmemelisin. bilememenin de güzelliðine varýp, bilmemekte ne güzelmiþ demelisin. þimdi yaþamýyorum ve çýkamýyorum bu karanlýktan. sen beni ararken, hala benimle ilgili ne bilmelisin? hangi girdaptan beni kurtaracaksýn da beni anlayacaksýn? benim yaram, senin aþk dediðinden çok öte geçmiþ, senin gibi çok sargý bezi, bu yaranýn içinde kaybolup gitti. çoðuda bende nefesini unuttu. ve ben anlayamýyorum, þu sol yanýmda ki et parçasýný söküp ellerine versem, evet artýk seni anlýyorum dersin. lakin, sadece son nefesin nasýl verildiðine þehit olabilirsin.
ünal 15.06.2015
Sosyal Medyada Paylaşın:
can-can Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.