Ünye,
Bakýþý göðsümde künye.
Sözleri bir þýrýltý,
Çaðýrýr bahar gibi.
Berrak bir göle menzil olmuþ duruþu,
Gözleri mavi, hüznü gümüþ,
Bir sanatçýnýn portresiyle, notalarda söyleniþ.
Pul, pul kanatlarý açýlýr,
Üstüme düþer tüyleri,
Yoldaþým olur foktan balýklarý,
Atýlýr voltalar, belinin kuþaðýnda horonca.
Ve Ünye,
Tatlý bir þarký.
Ünye,
Saçlarý yeþile çam,
Kahveye kozalak ikramý.
Güneþ kalbinde doðar,
Kýzýlý maviye batar.
Kadife bir sesle,
Seslenir bana, babama dedeme.
Arnavut kaldýrýmlarý özü,
Döker yüzünü kadýlar yokuþundan þehre,
Yaðlar martinini bir efsaneye,
Daðlarýn diline, diline çalar sazýný.
Ünye,
Ok et tellerini sineme,
Bir hicaz çalsýn kýyýnda aþk ile.
Sandalýnda dertlenip,
Çýnarýnda gölgeleneyim.
Dönersem yüzümü cehrenden geri,
Bil ki tatmýþým bastýðýn yeri.
Ünal
06.11.2008
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.