Benden ayrýldýðýn için mi acaba bu gözyaþlarýmýn sebebi, Yoksa alýþtýðým için mi bu durgun ve malayani duruþumun. Ve yahut ucu kýzdýrýlmýþ bir demir parçasýnýn, aralýklarla ama derin, derin sol yanýma sokulup, sýrtýmdan çýkmasý mý her yerimin susuz kalmýþ gibi hissetmesi? Ayrýlýk çok acý diyorlar, neye göre, kime göre? Belki tek tarifi ,mutluluk gibi göreceli olmasýdýr. Neresinden bakarsan bak ayrýlýk ama. Ben böyle hissediyorum ve her yere aðlamaklý bakýyorum. Giden sanki bir insan deðil, ama ne var ki giden bir insan. Ellerimle tutup, gözlerimle gördüðüm bu kadar somut bir acý, bu kadar zor olmamalý. O zaman neden bedenimi küçük parçalar halinde kesip, önüme koyup bana seyrettiriyorlar, Yani benim hissettiðim buysa, peki ya ayrýlýðýn acýsý?
Ünal 19.02.2015
Sosyal Medyada Paylaşın:
can-can Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.