Tokat’ta dayýmlardayým, Günlerden Perþembe. Karlý bir akþamda, Arabesk dinliyorum.
Çayýmý yudumlarken, Dalýyorum uzaklara. Hüzün bulutu çöküyor içime. Anýlar, ha yaðdý ha yaðacak, Hatýralar damlayacak gözlerimden. Yine boðulacaðým, biliyorum! Tutunamýyorum bir yerlere, Bir yerlere sýðamýyorum. Kendimi, nikotinli sokaklarda buluyorum.
Duman gibi kývrýlýyorum caddelerde. Aþaðý caddelerde, Kardan adam oluyorum. Terminalde açýyorum gözlerimi. Bir çay ocaðýna sýðýnýyorum. Buðulu, küçük bir duvar aynasýnda, Tarýyorum saçlarýmý. Karlar eriyor, ben üþüyorum!
Ýkinci çayým da geliyor. Param kadar ýsýtýyorum içimi. Çekip gidiyorum. Nereye, nasýl, bilmeden, Sýr olmak istiyorum.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yaşar Koca Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.