Züldane

bir yaný kýrýk iskelede
oturmuþ b/alýklarý seyrediyorlar

uzaktan yeþil düþüyor gözlerine kan rengi
deniz azmýþ mavi kaçmýþ bir yerine
çipuralar raks ediyor etli butlu
balkonda ten yoluyor züldane
koltuk/altý deniz dikeni gibi zonkluyor
yaný baþýnda can çekiþen bir kýlçýk

harbiden hava çalkantýlý
az sonra sana doðru kabaracak bulut

ve yaðmur suyunda ýslanmýþ,
saçlarý briyantinli
etekli ergenler takýlacak oltaya
off off
of ki of
sende ki bu hoþluk
avurt arasýnda ararat’ý yemiþ gibisin
sigaranýn sonunda sönen izmarit

sonrasýnda yaðacak
saðanak saðanak salyalarý
gök/kuþaðýna asýlmýþ ülkem
züldane de nedense bir hýnç,
bir öfke, görsen!
sanki altý dibe vurmuþ saltanat kayýðý

zurnacý davulu gibi gerildi kaþlarý
savrulan saçlarý ve kýzaran ibiði
karaya vurdu dik yamaçlarý
ne ten kaldý ne de can
zül’dane bir kuþtu ben’sem sahil kasabasý
denizin ortasýnda düþ’tük ikimiz
belki de özgür býraktýk kuþlarý



Ümmü AÞCI
ÜMA



Sosyal Medyada Paylaşın: