Gecenin en uzun vaktinde
Loþ çýkmaz sokaklarda karanlýklara yürümekti aþk!
Sevdiðinin kapýsýna dikilip, zili çalamamaktý çaresizlik
Yasak olan her þeye inat
Kaleleri yýkmaktý
Kimseler görmeden…
Gece el ayak çekilince
Sessizce sýzmaktý gýcýrdamadan açýlan kapýdan içeri
Çünkü gündüzleri açýlmasý yasak!
Kimseler görmesin akan gözyaþlarýmý
Kimse bilmesin kanayan yaralarýmý
Özlemden küle dönmüþ yüreklerden uzanan elleri
Tutmak da yasak!
Gecenin en siyahýnda, doyasýya bakmak sevgilinin gözüne
Ellerini tutmak,
Tek bedende tek yürek tek can olmak
Sanki yasaklara yasak koymak, çarpýntýlar içinde
Söylenmeyen ve söylenmeyecek olan her söz
Karýþýr gecenin karanlýk soðuk yüzünde
Küçük fýsýltýlar içinde
Yok olur gider aþk…
Gece… Ey gece!
Her þeyi baðrýnda sýr gibi saklayan gece!
Aðrýlarýn, sancýlarýn, aþklarýn, kývrým kývrým kývrandýðý gece
Tan aðarmasýn sabah olmasýn diye yapýlan dualarý alýp giden gece!
Ve…
Þafaðýn atýp, dünyanýn aydýnlanmaya yüz tuttuðu
Ezan sesleri arasýnda, gecenin baðrýndan çýkan, yeni gün
Aydýnlandýkça mahremiyetin bittiði
Gözlerin gözlerden
Ellerin ellerden çekildiði yeni gün…
Sessizce süzülüp aþka yürüdüðün kapýdan
Ayak seslerini bile saklayýp
Ardýna bile bakmadan, dünyana, ait olduðun hayata
Sessizce yürüyüþün.
Bitti aþk dediðin!
Çünkü gerçek olan aþk dolu zifiri geceden çýkýp
Gözle görünen yaþadýðýn gerçeklere yürümekti aþk…
Amaçsýz da olsa, yalan da olsa, aldýðýn þuh nefeste kaldý aþk
Tüm çýplaklýklarýyla, al sana, iþte hayat!
Ne sen elini uzatabilirsin sonsuz uçurumlara,
Ne de ben gelebilirim senin sarp yamaçlarýna,
Sonsuz gecenin zifiri karanlýðýndan çalýnan
Sadece üç beþ dakikaydý aþk…
Sonrasý?
Tüm çýplaklýðýyla ayan beyan, gerçeðin ta kendisi dünya!
Yalan olan aþk mý?
Yoksa gerçek diye yaþadýðýmýz hayat mý?
Gecenin en siyahýnda, gördüðün gölge mi?
Tuttuðun el mi gerçek?
Sabah uyanýp baktýðýnda boþ olan sol yanýn mý?
Sahi gerçek olan neydi?
Bitimsiz dediðimiz aþk mý?
Çekilmez olan acý mý?
Karanlýk gece mi?
Mustafa KARAAHMETOÐLU
11.06.2015