seni içimde yeþillendirdim ellerinden tutup kuþ misali uçurdum gözlerime kondun o kadar büyüttüm ki seni saramadým kýrýlýrsýn diye dokunamadým sözlerin battý hep sivriydi nedense yanaþamadým sana nedendi bu nefret dolu kelimelerle süslü dudaklarýndý hep kovaladýn tarlaya konan kargalar gibi gördün konamadým kalbine tutamadým elini gözlerinede doya doya bakamadým hep dikenli teller ördün kalbime anlamadým nedir bu nefretin...
Sosyal Medyada Paylaşın:
maksut pehlivan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.