Ne yapsak boş artık Mina

Gitmek istiyoruz bazen
Sonbaharý arkamýzda býrakýp
Çok bahsedilen aðaçlý gölgeli beldelere,
Daha ilk günden hafta sonu özlemlerini beklemekten hiç üþenmiyoruz,
Haftanýn ilk hâyâli bu oluyor sanki;
Hafta sonu gelsede ( ... )

Yaþadýðýmýz ülkenin kaderi sanki ceplerimizde,
Vergiler, sigortalar, faturalar...
Hükümetler þiir kabul etmiyor Mina;
Üstüne birde þair idâm ediyor!

Fatura ödeme veznesinde duran bayana; ’Ben aþký buldum dedim’
46 lira 50 kuruþ diye cevap verdi
Devlet aþkýda kabul etmiyor Mina!

Her sabah geçtiðimiz asfalt yollarda
Uzak ülkeler hâyâl eder kimimiz,
Kimimiz akþam eve ne götüreceðini,
Kimimiz dolarýn yükseliþini temenni eder,
Altýn fiyatlarý,
Et fiyatlarý,
Mezuniyetler...

Lacivert bir akþam üzeri yorgunluk alýr hâyâllerimizi,
Kimimiz yeni doðan bebeðini görmek için acele eder,
Kimimiz yine ayný sabahlara uyanmak için dinlenmeye gider.
Her zaman böyleyiz Mina;
Ýflâh olmaz bir tutkunun bilinmezliðine yolculuk ederiz.
Uzaklardaki savaþlarý konuþuruz sandalye üzerinde,
Uzak insanlarýn zulümleri çay sohbetlerimizde

Ýþte biz hep böyleyiz Mina;
Kalbimize ilk oku hep kendimiz atar
Son ataný hain ilan ederiz!

Ne yapsak boþ artýk Mina,
Savaþlarda umutlarý çalýnmýþ çocuklar þahidim olsun ki; bende umudumu kaybettim
Bir yaným Türkü
Bir yanýp ýzdýrap benim!

Ara beni Mina;
Annelerin gözyaþlarýnda kimsesizim!
Terk ettiðim kelimelere sor beni,
Bir kez olsun boþluklarda arama beni!
Yaðmursuz meydanlarda sor beni,
’Yeni nazilerin’ býçakladýðý iyi niyetli cesetlerin baþ ucunda ara beni!

Sevgisizliðe, zalimliðe bir kez olsun boyun eðmemiþ derviþler þahidim olsun ki; kendi kendimin zalimi oldum Mina;
Bir yaným þiir
Bir yaným uçurum benim...










Sosyal Medyada Paylaşın: