Þimdi paslý gecenin tenha bir sokaðýnda, Yarým kalmýþ bir aþkýn yarýsýný güldürdüm. Çünkü ben biliyordum; ölümün yataðýnda Boðuþup duruyorken, ilk babamý öldürdüm.
Kaderin kederiyle anbean doðranýrken, Babasýz bir çocuðun göþyaþýnda alevdim. Oysa ben yetimliði Resul’den öðrenirken, Sýrf O yetim diyerek babasýzlýðý sevdim...
Ve artýk bundan sonra aðlamayý yarýna, Þenþakrak günlerimi geçmiþime býraktým. Gençliðimi satarken ömrümün zararýna, Ýhtiyarlýðým kadar ben babama ýraktým...
Ertuðrul Yýldýrým
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ertuğrul Yıldırım Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.