Kaybetmekten Korkarım

Ýçimi ürperten, telaþ sarýyorken ansýzýn
Ruhun derinliklerine kadar iniyor ucu
Saplantý olmuþ beynimi kurcalayan
Ýniþli çýkýþlý pusulasýný yitiren kalbimde
Sancýsý saplandýkça sol yaným acýtýyor
Sevdama dayatýyor, kaybetmekten korkarým


Ellerim bomboþ uzatýnca çare arar gibi
Alabora olan geçmiþinin ardýndan
Tesellisi imkansýz biliyorum
Yerlerde sürünen haþereden beterim
Ayaklar altýnda ezildikçe sesim çýkmaz
Aklýmý kaçýrýp, kaybetmekten korkarým


Yapayalnýzým, bu hayata katlanýrken
Yokuþlarý çok yaman tökezleyip düþerim
Ýpin ucu salýnmaz, kör düðümle baðlanmýþ
Hangi tarafa baksam kader çýkar karþýma
Karanlýkta kaldýkça gözler örümcek aðlý
Umut ýþýðý görüp, kaybetmekten korkarým


Duvarlar öyle kalýn iþlenmiþ arkasý görünmüyor
Gönül çaresiz ,gönül fukara dermaný bulamýyor
Saça beyazlar dolmuþ, buna hesap veremiyor
Taþ koyulmuþ yollara sert kayalar biçimde
Haksýzlýk beli büker , doðrulamaz olur da
Can bedene darýlmýþ, kaybetmekten korkarým


Ýmtihaným belkide bana verilen ceza
Geçmekte var, kalmakta sonunda
Direnip duruyorum engebeli yokuþlarýmda
Molasýz yürüyorken kaldýrým taþlarýmda
Ýncelmiþ tabanlarým bu yükü taþýmazsa
Yolun sonunu bulup, kaybetmekten korkarým


Nesrin Önem Demir
11. 06. 2015
Sosyal Medyada Paylaşın: