GEÇMİŞTEN HATIRA

daldým hatýralar sarmalýna
yýllar; raf ömrünü doldurmuþ defter yapraðý
deðil’ki onun her sayfasý sunmuþ olsun refahý
acýlar aþklar sevinçler olur olmazlar içinde saklý
okuyorum o gözle, ayak, el, dudak takip de anýlarý
deðil dünden farklý, hissediyorum bu gün ama
keþke denmeseydi yaþananlara hatýra

yürek durur mu yerinde
nasýlda çarptý hatýra diyin ce
bilmem kaç bar basýnç termometrede
fýrlaya’çak yürek, göðüs kafesinden anýlara
öyle bir rabýta hasýl oldu ki konuþuyor bu ikili
kalmadý, yaþ farký, mekan’sa reset’ledi kendini
belki saniyenin onda biri
unutulmaz hazlardan sundu siyah beyaz filmler gibi
derken iki damla göz yaþý tutundu kirpiklere
düþemedi; oysa öylemi idi eskiden
damardan akan sývý bile deðil eski hýzýnda
o günün tadýnda olmasa da hatýra

dünden kalan bugüne
deðiþen mekanlar, müstesna gök kubbe
iþte çoban yýldýzý, ay ise deðil dünden farklý
araçlar, o günün bineðinden belki þatafatlý
ama; aslýnda her þey geçmiþte buðulu bir camda
nasýl ortam ýsýtýlýnca kalkarsa
veya bir el okþarsa
gözler arýyor bugün, geçmiþten hatýra


Mustafa Yýlmaz (sertesenyel)
2015/Ankara
Sosyal Medyada Paylaşın: