BU ŞEHR-İ İSTANBUL-4-

Bir Ýstanbul sevdalýsý,
Ýstanbul þair-i azamý,
Üstat,Yahya Kemal Beyatlý,
Nakþetmiþ þiirlerine,
Ýstanbul’un her köþe baþýný,
Sokaðýný,topraðýný,taþýný.
Adeta,resmetmiþ,eþsiz güzelliklerini,
Cihan Sultaný,bu þehri þiirlerinde.
Oysa,o güzellikler,þimdi kaldý,
Eski albümlerdeki,eski
Siyah beyaz resimlerinde,
Bir de,zihnimin albümlerinde,
o,eski tasvirlerinde.
Dediði gibi bir þiirinde,
Þimdi bakýyorum Ýstanbul’a,
Yeþili kalmamýþ tepelerinde.
Yok artýk,býraktýðýn o güzel Ýstanbul.
Hadi gel de,sen þimdi üstat,
Býraktýðýn,o þehr-i Ýstanbul,
Ayni güzelliklerde mi ? ara da bul.
Ne adýna,binlerce þiirler yazýlan,
Ne güzelliklerine,aþk’i þarkýlar düzülen,
Ýstanbul ... o,deðil artýk,þehr-i Ýstanbul.
Þimdi seyrediyorum Ýstanbul’u,
Ben de yedi tepeden.
Hiç eser kalmamýþ o,
Eski güzelliklerinden.
Ne tepelerden,ne de yeþilden.
Bütün o,zümrüt gibi yeþil tepeler,
Taþ kesmiþ,beton kesmiþ,çelik ve demirden.
Gayrý reþit bir genç kýz gibi,
Tasalluta uðratýldý yýllarca,
Muktedirler ve hempalarý elinden.
Fütursuzca,hep geçildi ýrzýna,
Hem topraðýna,yapraðýna,yeþile.
Atalarýn mirasýna,
Geçmiþine,tarihine taþýna.
Kazma vurup,umursayýp aldýrmadan,
Tarihinin derininden akýp gelen,
Kadim,kýrgýn incecikten gözlerinin yaþýna.
Yer yüzünde,kutsiyetin menzili,
Bir kaç,kutlu þehirlerden birisi,
Üç büyük dinin,kutsal emanetleri,
Baðrýnda saklýdýr,bu þehr-i Ýstanbul’un.
Farkýnda mýyýz acep ? onlardaki,
Kadim kutsiyetleri.
Bir çaðýn bitiþi,
Ve yeni bir baþlangýcýnýn iþareti,
Ayasofya’dýr sýrrýn anahtarýnýn sembolü,iþareti.
Ýlahi bir planýn,
Dört parçasýndan biri,
Bu þehr-i Ýstanbul; Mekke,Medine ve Kudüs gerisi.
Gerçeklerin ortaya çýkacaðý,
Gök yüzü ve yer yüzünün kucaklaþacaðý,
Açýlacak kýyamet kapýlarýndan birisi,
Biliniyor,þehr-i Ýstanbul kapýsý olacaðý,
Mistik ve Batýni kitaplarda vardýr bilgisi.
Hem de ne demiþti;
Alemlerin sevgilisi,Hz.Muhammet.
"Ne kutlu bir ordudur,onu Ýslama armaðan edecek"
"Ne kutlu bir kumandandýr,Ýstanbul’u,fethedecek"
Ve çýktý ortaya o büyük Fatih ki,
Adý,Hanlar Haný,Cihan sultaný,
Fatih Sultan Han,Mehmet.
On beþinci yüz yýlda,
Fatih Sultan Mehmet Han’a,
Nasip oldu,kadim kentin fetih’i.
Yirmi birinci yüzyýlda,
Betoniyerler oldu,
Bu þehr-i Ýstanbul’un,ruhsuz fatihi !
Þimdi seyrediyorum Ýstanbul’u,
Tarihi Galata kulesinden.
Gökdelenler çevrelemiþ etrafý,
Sanki öksüz bir çocuk gibi,
Gün görmüþ,asýrlara göðüs germiþ,
Yüzü asýk ve mahzun,tarihi,bu kule.
Sanki aðlar gibi,içindeki kederlerden,
Kýsa kalmýþ boyu,etraftaki
o,heyula kulelerden !
Yine de bir baþkadýr,
Ýstanbul’un ondan seyri.
Bin keyfi feda ederim,
Kulenin verdiði,seyr-i zevki.
Zevkine payan olmaz,
Hiç biri,bilinsin ki.
Kuzeyinde,hýrçýn sevdalý Karadeniz,
Güneyinde,masum meftun,
Marmara bir iç deniz.
Vuruyorlar kendilerinini sahillerine,
"Sen aþk’sýn,sen sevdasýn" diyerek,
Çýrpýnarak,delicesine !
Sen,þehr-i Ýstanbul diye diye !
Sevdalý karadenizin göz yaþlarýný,
Getiriyor baðrýna,seyrine doyum olmaz,
Dünya da,bir eþi yok,o nazlý,efsunlu boðaz.
Bir yasak aþký yaþýyorlar,
Sanki,her ikisi.
Birisi,boðazýn mavisiyle evli,Kýz kulesi.
Diðeri,þehrin geçmiþiyle nikahlý,
Tarihi Galata kulesi.
Her gece,yýldýzlarla gönderiyor mesajýný,
"Ben seni,asýrlardýr seviyorum" diye,Galata kulesi.
Ona mehtapta gönderiyor,
Iþýltýlý yakamozlarý hediye,
"Ben seni seviyorum,ezelden ebede"diye,
Kýz kulesi.
Bu sevdaya asýrlardýr,þahit yýldýzlar,
Ve asýrlardýr Ay,gözcülük ediyor !
Belki bir gün vuslata ererler diye !
Nice efsunlu güzellikte efsaneler vardýr,
Nice,saygýn destansý aþklar,sevdalar
Bu þehr-i Ýstanbul’da ...

.............../..Devam edecek...

Tuðal KÖSEMEN-10.06.2015




Sosyal Medyada Paylaşın: