GÜLÜŞÜNDE BOĞ BENI
Issýz gecelerime ektiðim sarý sonbaharýmsýn
Topraða düþen her bir yaprak özlem kokar,
Sen dolar çýðlýk çýðlýk ciðerlerime.
Boðazýma takýlýp duran efkarýn sesidir...
Türkü olur; yakar an be an dilimin ucunu.
Bilemezsin sen ey yar....
Hangi þiirimde Sen yoksun ki..!
Bu þehirde avutamadý beni
Tozuna bulansa da hatýralar
Silemedi ellerinin geçmiþimdeki izlerini.
Sen bana yokluðunu armaðan ettin belki
Ben, varlýðýný serdim; dokunduðum her bir yere.
Her gün yeni maskeler geçirdim yüzüme
Kimse aþkýný görüp, seni benden almasýn diye..
Bilemezsin Sen ey yar....
Hangi küfrümde Sen yoksun ki...!
Gözümün önünde asýlý gülüþlerin
Gamzeli yanaðýnýn ortasýnda öpüþlerim
Bir de var ya..... o kokunu içime çekiþlerim
Unutmak kolay mý?
Gözlerimi kapatmak kolay mý?
Kokunu býrakmak kolay mý?
Bilemezsin sen ey yar....
Hangi düþümde Sen yoksun ki...
Bir ecelim olacaksa eðer...
Gel...! gülüþünde boð beni.
Eðer ki, ölmezsem,
Þiiirlerimle yakarým tüm senli geceleri.
Bilemezsin sen ey yar....
Hangi þiirde nasýl son nefesimi verdiðimi.
/NergizA/
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.