Beni azâd etmeye gel Hüdâ
Ben sana gelirken cebimde yorgun bir âyet taþýyordum Hüdâ;
Görüyorsun ya;
Bende ne gurur kaldý þimdi
Ne de beni ayakta tutacak onur
..
Siyahi bir çocuðun gözlerindeki sinekler aldý benden insanlýðýmý,
Küstürdüler bana vefâlýðý
Öyle deðil
Böyle seveceksin dediler!
Ben hep senin sev dediðin gibi sevdim!
Üzgünüm Hüda;
Ben artýk herkesin tiksintiyle baktýklarýyým,
Kapýnýn önünden geri çevrilenim
Ben, hançerle doðranmýþ barýþ çiçeði
Ben, pamuklara sarýlmýþ adalet terazisi
Ben, Annelerin ilk gözyaþýyým
Ezânlar mýrýldanarak yürüyorum toplama kamplarýnda,
Yasaklanmýþ ana dilde isyan ediyorum,
Küfürlerim meclis yollarýnda,
En samimi selam’larým mezar kazýcýlara..
Biz artýk ’insan’ deðiliz Hüda;
Biz, ’elâlem ne der’ cümlesinin kuluyuz
Kendimize acýmak üzereyken dirilemedik,
Ellerimizde sýcak ekmeklerle geçtik savaþ meydanlarýný,
Kanlý bakýþlarýmýzla çocukluk parklarýmýzdan geçtik,
Günâhlarýmýzla secdelerden geçtik,
Önce Yâr’dan
Sonra Senden vazgeçtik!
Ne kendimize itiraf ettik hiçliðimizi
Ne baba sözü dinledik
Yazýn sýcaðýnda yanan çiçekler gibi
Sessizce yaktýk benliðimizi
Beni kurtar Hüda;
’Elâlem ne der’ cümlesinin eþiðindeyim!
Aç çocuklarýn elindeki bayat ekmek kýrýntýlarýndayým,
Yavrusunu kaybetmiþ kedinin aðýtlarýndayým
Beni Azâd etmeye gel Hüda;
Menfaatli sevgilerin baþucundayým
Kabul edilmeyecek dualarýn aminlerinde dolaþmaktayým...
...
Bana öðrettiðin kelimelerin mânâsýnda sýkýþýp kaldým Hüdâ..
Akþam oldu artýk
Hayatýmýn bakýmsýz son duraðýnda;
Ýnenler indi çoktan ilk hatamda!
Hatýrý sayýlýr günâhlarýmla kabul ettin hep beni,
Ne tersledin,
Ne kovdun,
Gel dedin; Sen benim yarattýðýmsýn
Geldim iþte Hüdâ;
Zulüm görmüþ halklarýn gözyaþlarý avuçlarýmda,
Dünyanýn yükü omuzlarýmda deðil ama,
Kurþuna dizilmiþ kundakdaki bebeklerin son rüyâlarý hafýzamda
Mahremiyetin alaný daralmýþ sokaklarýmýzda,
Kimse kimseyi sevmiyor Hüdâ,
Kimse kimseyi sevemiyor
Senin hâyâllerinin komþusuyum Hüdâ
Söylenmeyi unutulmuþ bir dua’nýn cümlesiyim þimdi,
Medine çöllerinden kaçýp gelmiþ rüzgârým...
Senin þehrinin deniz kýyýlarýnda soluklanýyor
Senin mekânýnda düþünüyor
Senin beldende yaþlanýyorum
Çaðýrsam Hüdâ;
En güzel yer senin yanýn diye
Kendime gülerim
Haykýrmaya unutulmuþ isyanýn cümlesiyim þimdi,
Kudûs’ten kaçýp gelmiþ yaðmur çiðsesiyim...
Senin sokaklarýnda aðlýyor
Senin yollarýnda dinleniyor
Senin bahçelerinde þifâ arýyorum
Çaðýrsam Hüdâ;
En güzel yer senin yanýn diye
Kendime gülerim
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.