HATİF

Hatif…
Bir mayýs sabahýydý…

Tarih; yirmi dokuz mayýs ikibin oniki,
Yine o hatif varlýk,

Ýþitiyorum ama, göremiyorum.
Yine beni alýp götürüyor bu diyarlardan,

Nereye gittiðimizi de söylemiyor…
Ýlmeðini takmýþtý bir defa,boynuma…

Kan kýzýl yarýklardan geçiyoruz…
Ýnsan denilen mahlûklardan, kaçarcasýna…

Nereye diyorum, parmaðýyla sus iþareti yapýyor…
Kendimizden, çevremizden, þehirden her þeyden,

Kaçýyorduk…
Ya da beni benden kaçýrýyordu.

Nedir bizi bu kadar bezdiren,
Pötürmüþ hayatýn diktelerimiydi yoksa…
Nihayetin de dünyada çok sýkýlýyordum…


saygý ve sevginin adresinde
buluþmak dileðiyle...




*hatif: Gayýptan haber veren cinnî. Sesi iþitilen ve kendisi görülmeyen, seslenici.Ses verici, çaðýrýcý.
Sosyal Medyada Paylaşın: