Kanka kitabimdan ikinci şiirm Güney Azerbaycandan dostlara sunulur!

Kanka nedense beklemekle olmuyor
Anne özgürlük geldiðim yerde, gittiðim yerde
Doðru söyleyin özgürlük olmaya da bilir
Ne olacak ki
Kanka eðer her þeyi yasaklamakla çoðaltýyorsa kara güçler
Sen de hürriyette güneþi bana yasakla
Ve suyu
Ama yaðmuru yasaklama
Ve topraðý
Ben ölmeyeceðim
Güneþ korkuluklarý olduðu yerde
Uçayým uçmayayým deme
Ne olur gerçeði bardaklarda
Tuttuðun mumlarda bul
Ne olur bütün sýðmalarý kýr
Su baþlardaki dudaklara deðil
Dudaklar suya baþ eðmeli
O zaman aþk neþteri boyunlardan deðil
Boyun eðmeyenlerin kalbinden asýlacak
O zaman mumlar kanatlanýr
Hatta uçabilirler
Kelebekler parmaklarýnýn ucunda düþünebilirler
Bakýþlarýn ile kelebek devrimi yap kendinde
Kartal gözlerine dal
Deniz darbesi yap bana
Ve bütün suçu benim üzerime at
Ne olacak ki ben sisteme inanmadým anarþist olayým
Issýzca güneþe uçmak istiyorum
Ve ölmeyince cennet yoksa eðer
Ölmek istiyorum
Ve bunu bana yasaklanan dilim
Ve karanlýk güçler öðretti
Ve ben güneþe çarpan suyu seçtim
+ نوشته شده در Mon 23 May 2011ساعت 15:43 PM توسط کریم چایچی | 102 نظر
her kesin bayramý mübarek ve yeni ili qutlu olsun...

hep bir yerler var bu aralarda,
arada yarattýklarýmýz.
görmediðin renkler, duymadýðýn sesler,
bunlarla mücadele içerisindeyiz.
saðýr olan aðaçlar
okuyor beynimde,
beni affetmeye hiç bir nesnede güç yok,
gerek de yok.
baya bakýþlarýndan kan alan yapraklarýn sesini duymak zordu,
hele sesinin sesini duymak daha zor.
ellerinin rüzgarýndan çýkan arbedenin aynasýnda uyuyoruz,
ve 365 günde bir günlük yaþamda üþümeyeyim diye bugün kaðan’ýn yüzünde mont arýyordum,
ama üþümüyorum.
uður böceðinden dokunmuþ pijamadan asýldým askýya,
kanka þiir okurken.
sinem seni bekliyor dedi birisi.
biliyormusun bahar gelmiþ buralara diyorlar
ama hicraný seviyoruz biz.
burasý hürriyetin sonu ise eðer
geriye heç bir þey kalmamýþ demek.
dün karþý apartmandaki ihtiyar kadýn
geriye kalan karanfil tohumlarýný donmuþ bahçemize býrakýrken anladým.
neyse hürriyetin sonunda dara çekiliyoruz
ve özgürlükten heç bir haber yok.
yerin boþ,
sen gidenden beri suyla seviþiyoruz,
alevle öpüþüyoruz.
aslýnda yerin boþu boþ da sayýlmaz.
yerine bir kafes çalmýþýk güneþten,
kuþsuz aynalý bir kafes.
aslýnda buna da gerek yoktu,
korkaklar var iken
heç bir þeye gerek yok...
hatýrýna akþam saat sýfýrda
aynasýný ikiye böldük
bir parçasýna gerçek
diðer parçasýna yanlýþ ad verdik
þimdi iki parçasýnýn öpüþen dudaklarýnda dans ediyoruz
akrebi bile huzur içerisinde ölebileceði bir yere býrakmak istiyoruz
dostlar varken heç bir þeye gerek yok
senden kalan üç kartpostalýn ikisine dalýyoruz
zamansýz mekansýz üþüyoruz ve düþüyoruz kanka
Sosyal Medyada Paylaşın: