kanka

hep bir yerler var bu aralarda,
arada yarattýklarýmýz.
görmediðin renkler, duymadýðýn sesler,
bunlarla mücadele içerisindeyiz.
saðýr olan aðaçlar
okuyor beynimde,
beni affetmeye hiç bir nesnede güç yok,
gerek de yok.
baya bakýþlarýndan kan alan yapraklarýn sesini duymak zordu,
hele sesinin sesini duymak daha zor.
ellerinin rüzgarýndan çýkan arbedenin aynasýnda uyuyoruz,
ve 365 günde bir günlük yaþamda üþümeyeyim diye bugün kaðan’ýn yüzünde mont arýyordum,
ama üþümüyorum.
uður böceðinden dokunmuþ pijamadan asýldým askýya,
kanka þiir okurken.
sinem seni bekliyor dedi birisi.
biliyormusun bahar gelmiþ buralara diyorlar
ama hicraný seviyoruz biz.
burasý hürriyetin sonu ise eðer
geriye heç bir þey kalmamýþ demek.
dün karþý apartmandaki ihtiyar kadýn
geriye kalan karanfil tohumlarýný donmuþ bahçemize býrakýrken anladým.
neyse hürriyetin sonunda dara çekiliyoruz
ve özgürlükten heç bir haber yok.
yerin boþ,
sen gidenden beri suyla seviþiyoruz,
alevle öpüþüyoruz.
aslýnda yerin boþu boþ da sayýlmaz.
yerine bir kafes çalmýþýk güneþten,
kuþsuz aynalý bir kafes.
aslýnda buna da gerek yoktu,
korkaklar var iken
heç bir þeye gerek yok...
hatýrýna akþam saat sýfýrda
aynasýný ikiye böldük
bir parçasýna gerçek
diðer parçasýna yanlýþ ad verdik
þimdi iki parçasýnýn öpüþen dudaklarýnda dans ediyoruz
akrebi bile huzur içerisinde ölebileceði bir yere býrakmak istiyoruz
dostlar varken heç bir þeye gerek yok
senden kalan üç kartpostalýn ikisine dalýyoruz
zamansýz mekansýz üþüyoruz ve düþüyoruz kanka
Sosyal Medyada Paylaşın: