kara yazgıma

saadetim hicranla gönlümde soldu
sukut acýyla derunuma doldu
bu hale intibak caný yaktýkça
sazým sözüm hasret ýrgatý oldu

yokluk manasý sol yanýma kondu
gözyaþlarým avuçlarýmda dondu
her gün doðumu acýyý ýsýttý
makbere girmek kederime sondu

denesem de ahali yola durdu
sonra efrat dualar okuturdu
lakin ne öldüm nede þifalandým
bu halin akýbeti hep dert vurdu

sabrý öðrenip durdum satýrlara
mektuplar yazýp koydum katýrlara
gelmese de hiç bir zaman cevabý
dönüp onu yazardým satýrlara

bir hal çare divane kalan gönlüm
evvelcedir satýrda bülbüllüðüm
yar yokluðu ile geçse de ömür
kalmamýþtýr yarime küskünlüðüm

Sosyal Medyada Paylaşın: