İyi günler sevgilim...
acýlýr inceden müzigin sesi
o caglar oncesinden gelen tutkunun eseri gibi simdi
damarlarýmda akýp duran
þeytana uydugum deðil
þeytanýn bile aklýnýn ermedigi
bu erteleyip durdugum
yýllardan beri içimde biriken
seni buyuten bu sevda
seni buyuturken beni eriten
sana tutuldukca beni uzak tutan
sana yaklastýkca avuclarýmýn arasýndan süzülüp akan
baþýmý arasýna verdigim ellerin nerde
simdi kokun diye içime cektigim bu karanlýk gecelerin
yoksun diye uyanamadýgým sabahlarýnýn
bu metrelerce yukseklikte hayalini kurdugum
dizlerinin dibinde dilimin baglandýgý kadýným
yazarken ki utanmazlýgým
karsýnda kýzarýp gozlerini kacýran kücük cocuk benmiyim?
hayatýma girdiginden beri sakýnýp kelimelerimi
sana özel olsun diye deðil
sadece senin olsun diye
gunlerdir kimseye heba etmedigim icin sözlerimi
susuyorum
sucluluk sanýyorlar suskunlugumu
üstlendigim sadece senin gunahlarýn
aþkýmýn tarifini yapamýyorum
ne söyliyebiliyor ne de duyabiliyorum
kanýma karýsan bu zehrin bir tedavisi yok artýk
kafiye diye uydurduklarým
varsýn diye bu kadar þýmarttým kendimi
seni alýrsan icimden
aksini ispatlayamadým diye deðil
sensizligi kabul edemedigim icin bu kadar sucu üstleniþlerim
içimde yanýp duran ateslerim
senden oncesinide bilirdim ben
buz gibi ellerimin arasýndan gecti kadýnlar
simdi caresizligim kucuk bir kýz cocugunun avuclarýnda
sen susuyorsan bu benim korkaklýgým
yaþayamýyorsak eðer bu benim bencilligim
senin bana dokundugun gunden beri
tenimde hüküm süren senin baharlarýn
gitme ihtimallerinin gölge düþürüp mutluluguma
görmezden geldigim yenik kaderim
ayrýlýk süsü veriliyor cinayetlere
ve intihara yelteniyor yoklugunda
sana alýnamayan tüm cicekler
içimde yanýp duran ateþ
tenime dokundugundan beri
ve öptügünden
ve sevdiginden beri
aynaya bakýp adam sandýgým
bu sokaga cýkmadan kendine ceki duzen veren ihtiyarlýgým
sanki ölmeyecekmiþ gibi meydan okumalarým
küçük bir kýzýn avuclarý arasýndan medet ummalarým
kollarýnýn arasýndan uzakta hayatta kalamýyacak kadar gücsüzüm artýk
baglandýgý makinanýn merhametine muhtac bir hasta gibi
belkide sarýp kurtulmalýsýn beni bir derde
üstüme bir avuc toprak atýp
iyi bilirdik dersen kafi
demessen canýn sagolsun
’sevgilim’ dedigin adam olmak bile birþeydir
senden önceki sefilligimden utanýp
senden sonra omuzlarýma iþlenen rutbelerim
kayda deðebilmesi icin anýlarýmýn
icinde olman gerekliligi kanun maddesi gibi
þimdi gidiyorsan bile
beni baðlayýp býraktýgýn bu hayat icin tesekkur ederim,
iyi günler sevgilim...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.