B O Ş L U K !

Boþluk …
Ýçim de bir þeyler kopuyordu,
Ýnsanlarýn gerçek amacýndan kopmasý gibi,
Bu boþluk bedeni mi yaraladýðý yetmezmiþ gibi,
Bir de ruhuma kancasýný geçiriyordu,
Acaba bir gidiþin, yok yok bir dönüþün habercisi miydi?
Ondan gelene eyvallah,
Demek ki bizim de þu fani diyardan kýsmetimiz bu kadarmýþ, buraya kadarmýþ
Üzülmüyor deðilim ama heyhat.
Önce kendimi bir uçurumdan düþen insan olarak gördüm,
Düþüyordum , düþüyordum , düþüyordum…
Dipsiz bir boþluða zannettim.
Yanýldýðý mý ilahi mesajdaki þu sözler hatýrlattý,
Her nefis ölümü tadacaktýr, diyordu.
Bu benim için biraz teselli oldu.
Yine de dünyadan kopamýyordum iþte,
Hedefler, hayaller, daha neler neler vardý,
Þu çilesi bitmeyen dünyanýn bize kurdurduðu düþünceler içinde,
Her iþim gibi hayatta yarým kalýyordu,
Ýmtihan yeri olduðunu bunlarý hissettiðim de, daha içten anlýyordum ben de herkes gibi,
Geldik ve dönüyoruz bir misafir gibi,
Ýþte bak bu þiir de yarým kalýyor, ayný diðer iþlerim gibi,
Ýþte böyle …
Boþlukta olmadýðýmý kafamý mezar taþýna vurduðum da anladým.
Çünkü ben ölmüþtüm ANNE...

saygý ve sevginin adresinde
buluþmak dileðiyle...
Sosyal Medyada Paylaşın: