ÖLÜM SOĞUK YÜZÜN

Daha doymamýþtýk sevdamýza ayýrdý bizi
Soluksuz bedenin öyle duruyordu önümde
Boðazým düðümlü konuþamadý ikimizi
Canýmdan can gitti, biz ayrýlamazdýk ölümle



Þimdi elim kolum kýrýk çökük bir harabeyim
Yarýným olmayan zifir karanlýk matemdeyim
Anýlar yaþayan zavallý periþan haldeyim
Sanki bekliyorsun gibi her zamanki yerdeyim



Kendimi avuttum gidip baktýkça etrafýma
Bir sancý saplandý þiddetlenip sol tarafýma
Nefesi kesiyor sözlerin geldikçe aklýma
Nasýl dayanýrdým, sensiz bu hayatta sabrýma



Alnýmda yazýsýn derdin, Neden býrakýp gittin?
Sensiz yapar mýyým sandýn beni boþluða ittin
Yalnýz tek baþýma yüreði tiftik gibi çittin
Ölüm soðuk yüzün, beni kahýrlarla gark ettin



Sensiz yaþamaz kalp, çok yakýnda beni öldürür
Azrail bilip de zamanýný bana döndürür
Kara toprak kazýp, yanýna Kefenle gömdürür
Ölüm soðuk yüzün, belkide. mahþerde güldürür



Nesrin Önem Demir
03. 06. 2015

Sosyal Medyada Paylaşın: