Kader demiþim. Teslim etmiþim kendimi, kaderimin ellerine Bir müddet sevgi hürmet görmüþüm kaderden Sonra, hýþmýna uðramýþým kaderin Dövmüþ beni evire, çevire. Ve! Ýsyan etmiþim; Sen’misin isyan eden demiþ kaderim Düþmüþüm daha beterine.
O gün, bu gündür çekerim. Ne deðiþtiði var, ne deðiþeceði var kaderimin. Kýzarým, Bazen’ de kendime küserim; Ýllallah ettim, beni periþan eden þu kaderin yüzünden Ne kadermiþ, bu kardeþim! Ne canýmý alýyor, ne ‘de huzur veriyor bana Ýllallah ettiriyor kendisinden.
Deðiþtiririm diye düþünmüþtüm baþýnda Ne bileyim! Ne yapsam, deðiþmezmiþ meðerse. Bile, bile lades olmuþum, oyunda meðerse. Kötü oyun oynadýn bana kader Kötü; Hani hile yok diyordun bizde.
Biliyorum, kaderim hiçbir zaman deðiþmeyecek Böyle baþladý Böyle de gidecek, Bakalým bu, nereye kadar sürecek. Bilmiyorum amma, belki’ de yüzüm, ölümümde gülecek Onu da, ben göremeyeceðim.
01 Haziran 2015-06-01 Ahmet Yüksel Þanlý er
Sosyal Medyada Paylaşın:
a.yüksel şanlıer Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.