Bir ben kaldým ortasýnda gecenin
birde ellerin
kýzgýným, kýrgýným
ne kadar aklamaya çalýþsam da kendimi
bir deli sevdaya vurgunum
bir hüzün çöküyor üstüme
eþkýya düþler sarýyor her yanýmý
vuslatsýz gecelere bakýyor fersiz gözlerim
kendine düþman olmak kolay mý sandýn
birikiyor yüreðimde onarýlmaz öfkelerim
daðýlýyor göðsümün harelerine
yýkýmlar yaþýyorum aþktan yana
bir umuda uzanýyor ellerim
bir derin kuyulara
þiirden merdivenler kuruyorum
uzanmak istiyorum göðün dalýna
bilmiyorum
belkide ruhum bedenimden kaçýyor
bazen insan,
bir þakanýn ardýna sýðýnmak istiyor
anladým ki
aþk bendim
en çok kendimi yakýyordum
ben öldüm ve dirildim
elif ol, mim ol, vav ol
ve doðrul
sýra sende
uyan kadýn uyan
gözlerim sürgünde
30.05.2015
Rasim Yýlmaz