gönüllerde aþklar yan gelip uzanmýþken,
gamsýz dualar ederdim kanlý sözcüklerle
unutulmaz yüzlerim vardý bilinç altýmda,
inzivaya çekilmiþ fýrtýnalarým da vardý,
sabrým da... Egom,
boncuk mavisi göz bebeklerinin,
vahametli menziline
köylü arabeskler yakarken,
Issýz hicretlere çýkardým,
örümcek aðlarý örülü maðaralara...
enfiye donukluðunda varlýðým,
salâvat getirirdi kâbuslarýmýn karasýnda
milattan önce sessizliðinde
Zebellâ vahþiliðinde korkular sarardý yüreðimi.
aðzýndan ateþ saçan dev kertenkelenin yarasa kanatlarýnda
çýrpýnýrdý ýstýrap çýðlýk çýðlýða
alev alev, kýzgýn, merhametsizdi kâbuslar
dahasý, sefalet topraklarýydý uçsuz bucaksýz dünyam...
Biliyorum, kâbuslarým kör etti gözlerimi,
birkaç kirpiðimle boðacaðým göz yaþýmý, aðlarsam!
aðlamayacaðým...
gýybetin günahýna ebruli serzeniþler koyacaðým
kimsesiz yaradýlýþýma söveceðim ana avrat...
Akýlsýz kafamý kuma gömeceðim deve kuþu misali...
Bundan böyle fýsýltýlý sesleniþlerimle sýrdaþ aþklar isteyeceðim.
renklerle paylaþtýðým gülücüklerim olacak
göz bebeklerime münferit aþklarýn düþleri bakacak kirpiklerimden
güçlü bir beklenti bürüyecek fýsýltýlarýmý,
cesaretimin güç kaynaðý beklentiler...
realitenin yok oluþunda bir parçacýk ümitle
kâbussuz sevdalarýn anayurduna göçeceðim
sýkýcý hantal inzivalarýmý derin sulara gömeceðim...
Kemal Paracýkoðlu
Eskiþehir, 31.05.2015, 00:29