İçimde Bir Çocuk...

Yakamozlarýn parýltýsý,
Gecenin sessizliðine inat,
Ay ýþýðýndan alan gücüyle,
Adeta bir serüveni yaþar gibi,
Rakkaselerin raksý gibi,
Kendinden geçmiþcesine,
Görünüp kayboluyor.
Gecenin seyrinde,
Ýçimde bir çocuk büyüyor.

Ay ýþýðý ve yakamozlarýn çaðrýsý,
Büyüleyen naðmeleriyle,
Karanlýk geceye,
Canlýlýðýný sunuyor.
Göz göze geliþlerin sarhoþluðuyla,
Bir bilinmez hülyanýn içine daldýkça dalýyor.
Ve...
Ýçimde bir çocuk büyüyor.

Derunumda ki karanlýk,
Gecenin karanlýðýnda kaybolurken,
Birdenbire þimþeðin çakýþýndaki ziya gibi,
Bir ümit beliriyor.
Ümidimde parlayan yýldýz,
Simsiyah olan benliðimi sarýyor.
Ve...
Ýçimde bir çocuk büyüyor.

Haydi çocuk! Haydi!
Doðma vaktidir, bu vakit.
Zindanýndan çýk,
Bir bahçeden diðer bahçeye doðru.
Kaderindir bu senin,
Yürü menzile doðru.
Hikmetli bir bekleyiþti bu,
Ezelden ebede doðru.
Ve...
Ýçimde bir çocuk doðuyor.

Aydýn ÇETÝNER
(Bursa-Temmuz 2014)




Sosyal Medyada Paylaşın: