şiir krallığı

Yaþamak ne çok þeydi
Eksik kalmýþ
Karanlýðý kuþanan çerçevede
Söndüðünde ay
Yýldýzlarla tamam olmamýþ gökyüzü kadar

Ve sen tüm parçalarý tamamlayabilirdin
Bir bütün olmasaydýn eðer.

Gamlý bir gezginin
Ezgileriyle oyalýyordun kendini
Geldiði uzaklýðý bilmeden
Çoban ýslýðýydý gülüm kulaðýna deðen o hoþ naðme
Tahta bir kaval gibi kýrýlýp
Ýkiye bölünen geceden.

Çok zaman önceydi
Yüzünde kayboluþum
Sesimde yaðan kar sessizliði
Çaresizliðimdi
Aþktý bütün suslarýmýn gizi
Seninle kuþatýlmýþ çemberde
Yýllarca sürdüm kalbimin izini
Bulduðum bir rüya bitimiydi
Dudaklarýnýn alaycý kývrýmýna sokuldum
Ve zehirledim kendimi seninle bir akrep gibi

Verilirken selalar mevt-i kadimine aþkýn
Kefenlendi içimde sevgili vefa ile yadýn
Nefret dolu bir söze bile deðmezdin sen
Aþk dedi konuþtu dil
Tutuþtu gönül mabedinde binlerce kandil.

Þimdi bir gerçekle yýkýlabilir þehirlerim
Ve kurulabilir boþ bir sayfayla yeniden
Þiir krallýðýnda yaþýyorum ben
Dilersem bir kuðuya dönüþebilirim
Yüzdüðü gölün sen olduðu
Dalabilirim derinlerine gözlerinden
Iþýk gibi giren
Týpký bir evin penceresinden.

Her düþ bitmediði surece gerçektir
Ama ben umutsuzluðu aþýladým kaðýda
Yaðmurlarýn hiç dinmediði bir sokak var krallýðýmda
Kimselerin olmadýðý
Gidip aðlamak için tükeninceye kadar içimdeki sen.





Sosyal Medyada Paylaşın: