en çokta bu acıtıyor..

kimlere inandýnda,doðru olmayan yoldan gittin.þimdi ellerimiz yalnýz.
sanýyorsunki ben ateþler içinde yanýyorum.
ben ateþler içinde yanmýyorum o ateþin içinde eriyip,kül oluyorum.
sen þimdi beni kanadý kýrýk kuþlar gibi öksüz býraktýn.
bu acý uzun sürmez,özleme sakýn beni,yaþatýp öldürme.
þimdi herþey yasaklandý bize,biz artýk özlemi uzaklardan arayan iki yalnýz yýldýz gibiyiz.
bana býrakma giderken acýlarý,al götür hepsini.gittiðin yerde ellere dokunup,beni aðlatma.
ýrmaklar dolusu derin akýntýlarýn içimde,cümlelere vurdum sularý,daldýkça çýkamýyorum sözlerin içinden.
yine depremlerle baþ baþayým,gözlerim dökülüyor ve içim paramparça.
bir haber alamamak senden,nasýl bir acý biliyormusun.
beynimde yarým kalan fýsýltýlý seslerin,yokluðunun sancýsý kaldý.
kendime soruyorum þimdi bir hoþçakalýdamý hak etmedim.
caným acýyor,bedenim sýzlýyor.hayallerimizi þimdi baþkalarý yaþýyorya en çokda bu acýtýyor....
Sosyal Medyada Paylaşın: