avunmak bile gelmiyor içimden
bu karanlýk gecenin her saat baþý bana söyleyecek bir þeyi vardýr
çýldýrtýyor beynimdeki sorular, her sigara sonunda, bir sigara daha yaktýrýyor
gecenin bütün güzellikleri kime devredilmiþ
sevdalarý yalanlayan körkütük bir sarhoþluk var bu gecenin üzerinde
ne yana kaçsam dudaðýmýn kenarýnda öptüðün þarap tatý var
öksüz býraktýðýn bir yürek var arkanda, ve ona ait saða sola çarpan duygular
Tedirginliðim, beni halden hale sokan duygularým’a
gecenin bütün güzellikleri kime devredilmiþ, oysa körpe bir yürek taþýyordum
bu gecinin sütü bozuk, geniþliyor, git gide büyüyor karanlýk gece
karanlýk gece acýný üzerime saldýkça,avunmak bile gelmiyor içimden
oysa bende biliyordum avunmayý, güzel geceyi beklemeði
beynimdeki sorular yüreðime imdat desede, yüreðin sahibi duymuyor bunu
bir tünelden diðer tünelin çýkýþýna kadardý mutluluk
bu gece sen yoksun , gece karanlýk ve akýp giden yalancý bir zaman
gözlerim süzgün, kirli bir nehrin akýþýna býrakýyorum bedenimi
gökle yer arasýndaki mesafe, gözlerimin önünden gelip gidiyor
artýk hiç bir þey dudaðýmdaki þarap tadýný vermiyor
yüreðimde alevler oynaþýrken, gecenin bütün seviþmeleri kime verilmiþ
karanlýk gecelerin içindeki dert dolusu bardak hep bana verilmiþ, þimdi ne vakit sabah olacak belli deðil
kahrolasý zemberek ne hýzlý çalýþýyor, bir zambak çiçeðini koklarken, hep gece, hep gece
yüreðiminden çýkan her þiir’rin sahibi, hiç ýslanmayacak mý yüreðim...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.