BİR DAHA YAŞAMAYALIM

O kadar soðuk ki!.
O kadar yalnýz ki!.
Gökyüzüne bakarken uzanamamak,
Duvarlarýn arkasýndan insanlara ulaþamamak,
Bir ses gelir dinler derinden,
Feryatlarlarý dinler,
Aðlayanlarý dinler,
Susar sessizce aðlayarak...

Anasýna, babasýna hasret,
Eþine, çocuklarýna hasret,
Kýsaca sevdiklerine hasret,
Özlemlerle kavuþamamak...

Parmak hesabý takvimden düþer günler,
Az kaldý diye sevinir, fakat geçmez seneler,
Dýþarýda kavuþmanýn heyecaný bekleyenler,
Fakat o kadar soðuk, o kadar dar dünya ki,
Sonunda var özlemlerle buluþamamak...

Sabýr taþý san ki!.
Yüreklerde bitmeyen bir aðýt,
Kalem ve dizelerde boðuk dizeler,
Parmaklýklar arasýnda,
Dýþarý bakan fakat görüpte göremeyen,
Kör gözler,
Kýrlarý, aðaçlarý ,denizleri,
Yollarý ve üzerinden geçen arabalarý,
Hep sanki görmeyecek, ne kadar zor bakamamak...

Söylenir kendi kendine sessizce,
Deðermiydi, bu yaþama bu yürekler,
Kimseler yaþamasýn bu acýlarý,
Aðlamasýn yüreklerdeki sýzýlarý,
Sevelim ve seviþelim, yaþamayalým ayrýlýklarý,
Tüm insanlardan temennim benim,
Bu soðuk ve yalnýzlýklarda bir daha olmamak....

Ayhan ÝÇÖZ

Sosyal Medyada Paylaşın: