BALIKÇI
Aksakallý bir adam deniz kýyýsýnda,
Oturmuþ denizlere ayný mavilikte bakýyordu.
Ellerinde yýrtýk bir að,
Kendi gibi yýpranmýþ fakat onarmaya çalýþýyordu,
Dudaklarýnda bir þarký,
Sanki þarkýlarda yaþadýklarýný anlatýyordu...
Ýçini çeke çeke, sessiz sessiz aðlýyordu,
Denizler bile sanki yaþlý, maviliðini kaybetmiþ,
Balýkçý, sanki oralarda bir ayna misali,
Kendi ile kýyaslýyor ruhunu sanki denizlerde arýyordu,
Denizler ona sanki bir gözyaþý gibi,
Ninniler söyleyerek balýkçýyý avutuyordu...
Yanýnda rakýsý,
Biraz da yutkunarak yudum yudum çekiyordu,
Ufuklarda sanki bir resim,
Uzaktan bakýnca balýkçýya,
Bir doða ve yaþanýlmýþ bir doðayý canlandýrýyordu...
Acýlar ve keder yüzündeki kýrýþýklýðý,
Denizlere bakýnca efkârdan dalgýnlýðý,
Rakýyý yudumlarken Gözlerindeki aðlamaklýðý,
Sanki benim yaþantýmdan benim geleceðimi,
Bana anlatýyordu.
Bizim balýkçý!.
Ayhan ÝÇÖZ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.