../
Susturdum içimin sesini, kýrdým kalemi
Üstü, baþý sen kokan
Ve dizeleri seni söyleyen þiirlerim yok artýk...
Mülteci bir yalnýzlýðýn dizlerine baþýmý koyarken
Kimliksiz cümlelerin arasýnda
Bir elimde kalemim
Bir elimde yüreðim
Hep seni aradým
Hep seni yazdým...
Aklýmýn uçurtmasýna asýldýkça
Yüreðim hep sana kaydý
Öfkesine yenilen çocuk gibi
Asýlýp, durdum aramýzdaki ibriþim ipe
Tam koptu derken yeniden düðümler attým
Belki çaresizlikten
Belki de yokluðunun, bir uçurum taþýmasýydý içinde
Oysa;
Kývrýlan yollar kadardý
Ýç çektiren özlemlerim
Bazen içimde uzar giderdi gidilmemiþ yollar
Bazen de yakýnýmda büyürdü
Sana çýkmayan her yol kanatýrdý
Bir gülüþe sakladýðým, kaçýncý hançerdi
Ah! Çektikçe içimi kesen?
Belki de
Cümlelerin devrik ve yerine oturmamasýndandý eksik kalan
Ya da kendimi ifade edemeyiþimdendi
Dilimin, içimi taþa tutmasý
Sana ve kendime suskunluðum
Özlemdi
Gelemeyiþimdi
Gelmeyiþindi
Bu yüzden cinnetimdi
Sessiz isyaným!...
ASMEROZ-62
---Gülþen Polat---
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.