Bazen durduk yere sebepsiz gelir, hüzzamlý naif bir tebessüm daðýlýr yüze... Þöyle ürkekçe bir etrafa bakarsýn, acaba bir gören olmuþ mudur diye. Mutluluðu hani sanki hep suçmuþ gibi, benimsetmiþler ya bize, biraz çeki düzen verirsin ani refleksle, tebessüme cür’et etmiþ yüze,
Þimdilerde ise aman boþveriver artýk, þu "ne derler"i diyorum sýklýkla kendime... binde bir kýsmet olmuþ sevinçleri nakþ et kalbine, þimdiyi farket, geçmiþi býrak geride. ikramdýr deyip kabul et maviyi, önemse gölgeyi bile, her bir þeyi, teþekkürle gülümse, en önce kendine, "seni seviyorum" de! Zehra Asuman
Sosyal Medyada Paylaşın:
Zehra Asuman Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.