Göðsümü yakan hasret aþýlmaz daðlar gibi, Her ilmekte ruhuma saplanan týðlar gibi, Yurdundan koparýlan sürülmüþ çýðlar gibi, Yabancý oldum gülüm gönlündeki yerime.
Hep yek geldi zarlarým oynadýðýn oyunda, Adýn yazýlý durur bastýðým her mayýnda, Esen rüzgâr koynunda garip bahar ayýnda, Kokun üstüme sinmiþ yabancýyým terime.
Sendeledim, düþmedim anýlara dayandým, Hüznün bin bir rengine çaresizce boyandým, Bölük pörçük uykumdan kâbuslarla uyandým, Hiç üzülme rahat ol katlandým kederime.
Yalan yanlýþ sözüne nedense hep güvenip, Parlayan bir yýldýzken küller içinde sönüp, Þafak vakti göklere yorgun yüzümü dönüp, Kendi kýblemi buldum baþ koydum minberime.
coþkun mu’tlu
Sosyal Medyada Paylaşın:
Coşkun Mutlu (Hüznünşairi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.