Sancý dolu gecenin rahminde kanayan kor, Ruhumun yangýnýndan kalan bir iz olmasýn. Beni usluya deðil þizofren aþýða sor, Can çekiþen mazimin hatýrý hiç kalmasýn.
Tebeþirle yazasýn gönlümün tahtasýna, Aslý dururken gitme sevdanýn sahtesine, Hicran denen hançeri kalbimin ortasýna, Çekinmeden sapla ki gülüm saðken solmasýn.
Boþa uðraþma sakýn bu kurgan gönlüme dar, Kurþun yemiþ þafakta düþlerime yaðan har, Ben iki dünya ile bir beden gibiyim yâr, Söyleyin vefasýza namazýmý kýlmasýn.
Canla imzalý akti sebepsizce bozarken, Boynu bükük aþkýmý satýr satýr yazarken, Sonra kendi elinle ona mezar kazarken, Bir þair gitti diye soytarýlar gülmesin.
Gamzemin kuytusunda çakallar koþuþunca, Bir çekirge sürüsü sevdaya üþüþünce.... Biz iki manyak gibi durmadan dövüþünce, Gözlerin hasret ile buðulanýp dolmasýn.
Roma lejyonu gibiydin yaptýn seferini, Ýhanet meydanýnda kazandýn zaferini, Iþýk söndüðü zaman aþk yitirdi ferini, Adýn mazide kalsýn kimsecikler bilmesin.
Gönlü astýðýn tezgah filistin askýsýydý, Belki bizi tüketen mahalle baskýsýydý, Þairin örtündüðü son akþam baskýsýydý, Anýlarý terkettim ardým sýra gelmesin.
coþkun mu’tlu 13.01.2015 Sosyal Medyada Paylaşın:
Coşkun Mutlu (Hüznünşairi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.