sensiz sabah

kara bir sabahtý.
ve, ölü bir deniz gibiydi þehir.
buz gibi çökmüþtün yüreðime,
ve ben yine sessiz.

esiyordu deli rüzgârlar þimdi,
kimsesizliðimin þen þakrak sokaklarýnda.
savruluyordum kaldýrýmlarda deli dolu,
sonbaharda kaybolan her sevda gibi...

muhammet ÞAHÝN
Sosyal Medyada Paylaşın: